| Ankerplaats ID: | A10003 |
|---|
Domein Ravenhof is gelegen in de gemeente Stabroek in het noorden van de provincie Antwerpen. De begrenzing van deze ankerplaats wordt gevormd door de grens met Nederland in het westen en noorden, de bewoning van Putte in het oosten en de Antitankgracht in het zuiden. ‘Domein Ravenhof’ te Stabroek wordt gekenmerkt door het rechthoekige kasteel uit het begin van de 19de en 20ste eeuw, ingeplant in een eveneens rechthoekig, omgracht domein, omgeven door het Moretusbos. Aan de zuidzijde wordt het kasteel geflankeerd door een grote vijver en geplaveid erehof. Aan de noordelijke zijde staat een koetshuis, vermoedelijk teruggaand tot het begin van de 20ste eeuw. Van het bijhorende, intacte, stervormige park, was reeds sprake bij Ferraris (1777) en Vandermaelen (1854). Dit park is opgebouwd uit een afwisseling van hoogstammig loof- en naaldhout en wordt doorsneden door een aantal dreven, waarvan die tussen de kerk van Putte en het kasteel de opmerkelijkste is. Tussen de bospercelen komen enkele kleinere landbouwpercelen voor en zorgt de aanwezigheid van zandheuvels voor microreliëf. De deels historisch stabiele bossen van het kasteelpark lopen verder naar het noorden over de rijksgrens met Nederland, waar zich het resterende deel van het park situeert. De intacte, stervormige parkstructuur rond het ‘Kasteel Ravenhof’, met een aantal opmerkelijke dreven, is ruimtelijk-structurerend dominant . De open ruimte tussen het bos en de Antitankgracht langs de zuidrand, doorsneden door bomenrijen, vormt een sterk contrast met de gesloten structuur van het kasteelpark. Enkele bomenrijen van Zomereik en knotwilg verzorgen hier de relatie tussen de bosrand en de omgeving. Deze open ruimte met landbouwpercelen moet worden bewaard, teneinde het zicht op de boszoom te verzekeren. Langs de zuidzijde grenzend aan de Antitankgracht met de Schans van Smoutakker, is ‘Domein Ravenhof’ deel van een cluster van waardevolle landschappen in het uiterste noorden van de provincie Antwerpen.
De wetenschappelijke waarde van dit landschap wordt bepaald door de deels historisch stabiele, hoogstammige bossen van afwisselend loof- en naaldhout. Langs de zuidrand vormen bomenrijen van eik en knotwilg een relatie tussen de bosrand en de omliggende open ruimte.
Het ‘Domein Ravenhof’ werd reeds vermeld bij Ferraris (1777) en Vandermaelen (1854). Het rechthoekig kasteel in neo-rococostijl dateert deels (middenrisaliet) uit het begin van de 19de eeuw en deels (zijbeuken) uit het begin van de 20ste eeuw. De nog goed intacte parkstructuur loopt verder over staatsgrens en sluit aan op bos (cf. MGI, 1909). De dreef van het kasteel naar de kerk van Putte (hof-kerk-relatie) is opmerkelijk.
De open ruimte tussen de Antitankgracht en het Moretusbos langs de zuidzijde laat een mooi zicht op de boszoom toe. De al dan niet geknotte bomenrijen zorgen voor een relatie tussen bos en open ruimte. Het kasteel en ark voren een mooi geheel.
De intacte, stervormige parkstructuur rond het ‘Kasteel Ravenhof’, met een aantal opmerkelijke dreven, is ruimtelijk-structurerend dominant . De open ruimte langs de zuidrand, doorsneden door bomenrijen, vormt een sterk contrast met de gesloten structuur van het kasteelpark. In het zuiden aansluitend op de Antitankgracht, is Domein Ravenhof deel van een cluster van waardevolle landschappen.
zandheuvel de Hoge Berg of Huzarenberg
kasteelpark
kasteelremises; muur oude moestuin
koetshuis bij het kasteel
rijksgrens met Nederland
Andere:
spiegelvijver bij kasteel
deels historisch stabiel
De westgrens wordt gevormd door een weg als fysisch baken. De resterende bospercelen langs de westkant van deze weg werden niet mee opgenomen in de afbakening om de blokstructuur van de ankerplaats niet te doorbreken.