Verstoring:
Herkenbaarheid: 3
Samenhang: 2
Gaafheid: 2
Een agrarisch open landschap dat sinds de middeleeuwen weinig gewijzigd is. Het oostelijke deel van het plateau is het meest authentiek. De bossen staan ofwel op de plaatsen waar het tertiair dagzoomt of slechts door een dunne laagleem bedekt wordt ofwel op de steile hellingen van de colluviale valleitjes, dellen en holle wegen.
Het interfluvium tussen Voer en de Dijle was tot voor 50 jaar een kouter landschap met op de steilste en sterkst ingesneden valleitjes perceelsrandbegroeiingen en/of percelen bos. De perceelsvormenen het wegennet zijn bijna volledig behouden gebleven. Er staan slechte enkele huizen in deze kouter. Het westelijk deel van het plateau is meer verstoord: meer bewoning aan de rand, er zijn een aantal padden - wegen gewijzigd, het Ganzenpoelbos is na Ferraris verdwenen. Toch is dit een typische kouter op een hoger gelegen gebied, met op de sterke versnijdingen van het reliëf hellingsbossen. Deze zijn meestal niet bijzonder groot (enkele ha) met uitzondering van het Weebergbos en het Tersaartbos die wat groter zijn. Ook zijn verschillende taluds begroeid. Dit heeft tot gevolg dat het half open landschap is. In het landschap kan men het tracé van de buurtspoorweg Tienen- Tervuren herkennen. Boven op het interfluvium lopen een aantal zeer oude trekwegen. Het gebied werd in de 12de, 13de eeuw ontgonnen vanuit het Hof ten Bisdom (omstreeks 1800 omgevormd tot landhuis in Engelse Tuin), Hof Ter Geiten en het Mommaertshof. Termuntkouter - De Root: Dit kouterlandschap is goed bewaard gebleven, enkel op de steilste hellingen is er begroeiing gekomen de laatste honderd 100 jaar. Op sommige plaatsen is het tracé van een buurtspoorweg nog in het landschap te herkennen.
Het plateau heeft een kouter landschap waartussen bossen liggen, er zijn heel wat oude en holle wegen die door deze zone lopen. Vanop de hoger plaatsen heeft men vergezichten op de streek.
Het open karakter van het plateau en de vergezichten van hieruit moeten gevrijwaard blijven.