Verstoring:
Herkenbaarheid: 2
Samenhang: 2
Gaafheid: 2
In oorsprong waren de restbossen een veldgebied, dat deel uitmaakte van een groter complex. Glauconiethoudende zandgronden van het boven-Ieperiaan. Het is een vlak, versnipperd bos- en landbouwgebied. Het staatsbos is min of meer aaneengesloten en omvat een kweekbos, een arboretum, een loofhoutbos en een naaldhoutbos (o.a. Koekelaarse den). Het gebied helt NO -ZW af vanuit de cuesta. De afwatering gebeurt in de richting van de Kustvlakte (NW) en de Handzamevallei (ZW).
Het wegenpatroon en de percelering zijn geaxeerd op de Brugse Heirweg, die tot de Gallo-Romeinse periode teruggaat. Gallo-Romeinse vondsten in en om Koekelare. Circulaire structuren. De ontginning is verder gezet of heropgenomen in de vroeg-middeleeuwse (vb. het Oosthof) en middeleeuwse periode. De restanten ervan zijn evenwel schaars. Er zijn ook aanwijzingen voor turfuitbating in de middeleeuwen. Het gemeentelijk park “de mote” is een voormalig kasteelpark uit de 17de eeuw, waarin een siermotte lag. Resten van boscomplex volgens Ferraris. De Provinciebaan werd aangelegd in 1771 (regering van Maria-Theresia) en is één van de typische kaarsrechte wegen, die van kerktoren naar kerktoren werden getrokken. De zeer regelmatige (grote blokken) percellering is het resultaat van een sub-recente ontginning (na WOII).
Wijdse en gerichte vergezichten door de topografie bepaald. Restbossen met bomenrijen verbonden, omliggend landbouwlandschap met kleine en regelmatige strookvormige percelen van gemiddelde grootte, baan Beerst - Torhout : concentratie bebouwing en bomenrij, alleenstaande verspreide bebouwing in gebied. De schaarse hoogstammige perceelsrandbegroeiing is wel beeldbepalend (bijvoorbeeld de Provinciebaan).
Sociaal-culturele waarde: In het Praatbos (Vladslo) is een Duits militair kerkhof aangelegd voor slachtoffers uit WOI. Het beeldenpaar “Treurende Ouders” van Käthe Kollwitz is hier opgesteld. Gedurende WOI stond in het bos van Koekelare de Lange Max, een kanon dat het 80km verder gelegen Parijs onder vuur kon nemen. Het kanon werd in 1944 ontmanteld door Duitsers.
De toenemende lintbebouwing vormt de sterkste bedreiging op het landelijk karakter van dit gebied met wijdse zichten : bundelen van de nieuwbouw in de bestaande kernen is aangewezen, zeker voor de zones langs de grote verkeersassen, kleinschalige architectuur is wenselijk, behoud en herstel van lineaire perceelsrandbegroeiing is aangewezen, verbeteren van de connectiviteit van het lineair groen is hierbij richtinggevend, concentratie en buffering van nieuwe bioindustriële vestingen