Verstoring: De loodsen en grote stalen, die bij de hoeves aanleunen, ontsieren het algemene zicht. Het beeld van bepaalde dorpskernen, vb. Pollinkhoeve, Alveringem is verminkt door de toren van een veevoederfabriek. Zuidelijke deel van Plateau van Izenberge ligt in ruilverkavelingsgebied Beveren-Ijzer (akte 22/12/89) zodat de percelering gewijzigd is en de perceelsranden helemaal verdwenen.
Herkenbaarheid: 2
Samenhang: 2
Gaafheid: 1
Geomorfologische waarde, zandleem rustend op mariene zanden. Oppervlakkig voorkomen van mariene geulgronden tot kalkhoudend fijn zand. Vlak tot zacht golvend landbouwgebied met weinig uitgesproken valleien als structuurrichtende elementen. Is hoger gelegen dan de omliggende gebieden, bleef gespaard van de overstromingen die de polders wel teisterden. Plotse stijging naar het plateau soms duidelijk herkenbaar in het landschap (voorbeeld tussen Lo en Pollinkhove). De beken liggen waaiervormig over het plateau en wateren af naar de polders en de Ijzervallei. Op de oostzijde (Fortem tot Pollinkhove) en de zuidzijde is de steilrand die de overgang naar de polders of Ijzervallei vormt, zeer markant. Gemengd landbouwgebied. De weiden zijn ofwel huisweiden, dan wel in de beekvalleien gelegen.
Mogelijk veel archeologische sites, talrijke grote sites met walgracht. Het plateau van Izenberge is een al vroeg ontgonnen gebied dat twee over elkaar liggende wegenpatronen vertoont (NW/ZO -NO/ZW en N/Z-O/W) Beide lijken tot de Romeinse periode terug te gaan. De N/Z-O/W - richting is minder uitgesproken, iets meer vervaagd en misschien de oudste. Ook de zeer versnipperde verkaveling en het dichte hoevenpatroon suggereren een vroege ontginning. Op de noordrand komt een snoer vroeg-middeleeuwse stichtingen voor, van waaruit de polders werden ontgonnen (Leisele, Vinkem, Wulveringem, Alveringem, Fortem). Ook in de late middeleeuwen bleef het gebied een agrarische topper, getuige de vele omgrachte hoeves. Sommige groeiden uit tot bescheiden kasteelsites. Rond Wulveringem en Vinkem is de densiteit van deze belangrijke hofstedes nog altijd opvallend. De inplanting van deze hoeves is dikwijls bepaald door de loop van de beken. Een belangrijke archeologische zone wordt gevormd door het verdwenen dorp Sint-Rijkers (kerk, dorpskern, 2 kastelen, belangrijke hoeves, molen).
Uitgekleed landschap maar nog veel structurele kenmerken aanwezig : kleine percelen , regelmatige perceelsverbanden, geen of weinig perceelsrandbegroeiing, sterk verspreide alleenstaande bebouwing, talrijke grote sites met walgracht, kleine pittoreske bewoningskernen. Van het oorspronkelijke bocagelandschap blijft niet zoveel over, sporadisch is nog erfbeplanting en perceelsrandbegroeiing merkbaar. Panoramische zichten in vele richtingen zoals de Ijzervallei, Hoppeland van Poperinge, West-Vlaamse Heuvels. De skyline meestal topografisch begrensd.
Maximaal behoud van het open landelijk karakter met duidelijke differentiatie t.o.v. de omliggende landschappen (westelijke kustpolders, IJzervallei), enkel sterk verspreide kleinschalige bebouwing met aangepaste architectuur, renovatie van de bestaande kernen, geen lintbebouwing