Sint-Rijkers¶

Omschrijving¶

Deze ankerplaats grenst in het noorden aan de bebouwing van Alveringem. In het oosten vormt de St-Machuitsbeek (parallel aan de Lovaart) de grens, in het zuiden de Kollaartshillebeek en de weg naar St-Rijkers, én in het westen door enkele wegen en de Hollevoordebeek. De ankerplaats ligt deels op het plateau van Izenberghe en deels in de Ijzervallei (polders). In de Ijzervallei liggen holocene veenpakketten begraven onder holocene estuariene en fluviatiele afzettingen. De overgang van de vallei naar het plateau is zeer bruusk en valt enorm op in het landschap. Op het plateau zelf ligt een kwartaire zandleemlaag boven tertiaire mariene kleien van het Ieperiaan. De oostelijke grens van deze ankerplaats wordt gevormd door de St.-Machuitsbeek die over de gehele grens parallel aan de Lovaart loopt. De Lovaart was misschien oorspronkelijk een zijbeek van de Ijzer die in de 12e eeuw gekanaliseerd werd om een verbinding te vormen tussen de bovenloop van de Ijzer en Veurne. De Lovaart heeft een weerskanten dijken met begeleidende bomenrijen en een weg. De oevers van de Lovaart zijn begroeid met rietvegetatie en lage waterminnende struiken. De percelen tussen de Lovaart en de steilrand naar het plateau toe, liggen veelal onder graslandgebruik. Er is geen perceelsrandbegroeiing aanwezig waardoor de Lovaart met begeleidende bomenrijen een beeldbepalend element is in het landschap. Hoeve Diephof in het zuiden van de ankerplaats is nog zeer waardevol door een gave walgracht, gave en onverstoorde gebouwen omringd door een bomenrij en aansluitend waarschijnlijk een oude motte-site. Net ten noorden van deze hoeve heeft men een vijver uitgegraven die binnen dit landschap. Op het plateau van Izenberghe onderschiedt men twee dominante wegenpatronen nl. één N-S of E-W én één NW/SE- NE-SW gericht. In de ankerplaats komen beide voor. Her en der komt men kapelletjes en kruisen tegen met soms enkele bomen erbij. De vele gave, herkenbare en historische boerderijen komen verspreid voor. Velen hebben nog een walgracht of resten ervan, ze bestaan veelal uit enkele losstaande gebouwen en zijn omringd door opgaande bomenrijen. Het grote aantal gave en herkenbare hoeves geven dit gebied een grote meerwaarde. Vaak vindt men vlakbij de bedrijfsgebouwen weilanden (zgn. huisweiden). Ook in de valleien treft men soms weilanden aan. De rest van het landbouwland is akkerland waarbij maïsteelt wel een grote visuele belemmering vormt. De minderheid van de percelen kent nog perceelsrandbegroeiing die vaak in slechte staat verkeert. De noordwestelijke uitloper van de ankerplaats lijkt het meest gave gedeelte naar perceelsrandbegroeiing. Het landschap van een halve eeuw geleden werd omschreven als een bocagelandschap zoals men nu nog in Frankrijk aantreft. Op het plateau hebben we een zeer kleinschalig landschap met vrij veel landelijke bewoning, kleine onregelmatige percelen en oude wegenpatronen. Ter hoogte van het dorp van Alveringem ligt in het zuidwesten een vroegere grote motte-site met gracht. De gracht wordt geaccenuteerd door opgaande bomen en struiken. Er staat nog een hoeve op. De toegangsweg naar deze site geeft uit op een grote gave poort met ijzeren hek. Daar vlakbij staat de oude Lindensmolen, een windmolen (stellingsmolen) waarvan enkel de molenromp nog rest. Verspreid over het plateau liggen nog talrijke archeologische resten van omwalde hoeves. Door het ontbreken van perceelsrandbegroeiing en door de hoge topografische ligging heeft men vanop het plateau een goed zicht op de Ijzervallei (-polders) en op het gedeelte van het plateau op Frans grondgebied.

Landschapswaarden¶

Landschapselementen en opbouwende onderdelen¶