| Ankerplaats ID: | A30049 |
|---|
Deze ankerplaats ligt tussen de bebouwing van De Panne en Koksijde. In het noorden wordt ze afgesneden van het strand en de zeereepduinen door de Koninklijke Baan. In het zuiden wordt ze begrensd door de weg tussen Koksijde en De Panne. De duinen behoren tot de zgn. “middeloude duinen” en zijn ontstaan tijdens de 14e-16e eeuw. Het toenmalige reliëf is bewaard gebleven dankzij de stabilisering door vegetatie en de lage verstoring door recreatie en betreding. Momenteel zijn er lokaal nog secundaire verstuivingen. Het gebied kent een afwisseling van grote pannes en paraboolduinen wat zorgt voor gevarieerde biotopen. Men onderscheidt duinenkammen met kleinere pannes ertussen, grote duinpannes die soms nog tijdelijk onder water komen te staan, én geëgaliseerde duingronden. De vegetatie kan omschreven worden als een mengeling van duingraslanden en struweelbegroeiing die kalkminnend is. Lokaal komen reeds ontkalkte gedeelten voor die een flora hebben met voorkeur voor zwak zure zandbodems. De duingraslanden worden voor een groot deel veroorzaakt door de vraat van konijnen. In het zuiden en oosten van de ankerplaats komen restanten van duinakkers voor die herkenbaar zijn aan kleine verwilderde percelen met een houtwal errond. Deze houtwal vormde de begrenzing van het perceel en de veekering. In de zuidoostelijke hoek en ten oosten van de camping in het zuiden, liggen gedeelten van het Kerkepannebos, één van de oudste bosaanplantingen in het Belgische duingebied met een rijke flora. Dankzij de lage verstoring door recreanten vormt de struweelbegroeiing in de duinen een ideale biotoop voor avifauna (als broed-, rust- en foerageerplaats).
De Houtsaegherduinen hebben een gefixeerd paraboolduinenlandschap dat aansluit op de Westhoekduinen. Dankzij de gevarieerde en graduele veranderingen van duinkam tot panne heeft het een floristische rijkdom. Het Kerkepannebos herbergt een rijke flora.
Het Kerkepannebos aan de zuidelijke rand is één van de oudste bosaanplantingen langs de Belgische Westkust. De restanten van duinakkers getuigen van de ontginning van de duinen als akkerland; de perceelsstructuur is goed herkenbaar.
De grote reliëfsverschillen op korte afstand én de afwisseling van struweelbegroeiing en duingraslanden geven deze duinen een half open karakter met op de hoogste duinkammen een zicht op de ruimere omgeving. De gordel van het Kerkepannebos vormt een visuele begrenzing van de duinen.
rond vroegere duinakkers
Kerkepannebos; struweel in de duinen
Andere:
In het noorden liggen enkele tennispleinen binnen het duinengebied die landschappelijk storen. De ankerplaats is gekneld tussen de bebouwing waarbij de weinige zichten vanop de omringende wegen dienen gevrijwaard te blijven van bebouwing. De oprukkende lintbebouwng in het zuiden dreigt gedeelten van het Kerkepannebos op te slokken alhoewel het een botanisch en historisch waardevol bosgebied is.